Wat zijn de technische belemmeringen bij het toepassen van rPET onder voedselveiligheidsregels binnen de PPWR-context?

De technische uitdagingen bij het toepassen van gerecycled PET (rPET) in voedselverpakkingen binnen de PPWR-context zijn complex maar overkomelijk. Het gaat vooral om contaminatie-risico’s, materiaaldegradatie tijdens recycling, en het behouden van transparantie en mechanische sterkte. Daarnaast stelt de nieuwe Packaging and Packaging Waste Regulation (PPWR) strenge eisen aan traceerbaarheid en minimale recycled content percentages. Met de juiste decontaminatieprocessen, kwaliteitscontroles en samenwerking in de keten kunnen bedrijven deze barrières succesvol overwinnen.

Wat zijn de belangrijkste technische uitdagingen bij rPET voor voedselverpakkingen? #

Bij het verwerken van rPET voor voedselverpakkingen komen producenten verschillende technische problemen tegen. Het grootste vraagstuk is contaminatie – zelfs kleine hoeveelheden vreemde stoffen kunnen de voedselveiligheid in gevaar brengen. Dit komt doordat PET-flessen tijdens hun eerste leven in contact komen met allerlei stoffen die diep in het materiaal kunnen doordringen.

Tijdens het recyclingproces degradeert PET op moleculair niveau. Dit leidt tot kortere polymeerketens, wat de mechanische eigenschappen verzwakt. Je merkt dit vooral aan verminderde treksterkte en slagvastheid. Voor thermogevormde verpakkingen betekent dit dat je dikker materiaal moet gebruiken om dezelfde prestaties te behalen.

Kleur- en geurproblemen vormen een andere uitdaging. Gerecycled PET heeft vaak een lichte geel-grijze tint in plaats van de kristalheldere transparantie van virgin PET. Dit komt door thermische degradatie en restjes van labels en lijmen. Voor premium voedselverpakkingen waar presentatie belangrijk is, kan dit problematisch zijn.

De verwerkbaarheid van rPET verschilt ook van nieuw materiaal. Het smeltgedrag is minder voorspelbaar door variaties in de inputstroom. Dit vraagt om aanpassingen in verwerkingstemperaturen en cyclustijden bij thermovormen en spuitgieten.

Hoe beïnvloeden PPWR-regels de toepassing van rPET in voedselverpakkingen? #

De PPWR stelt vanaf 2030 verplichte minimumpercentages voor gerecycled content in kunststofverpakkingen. Voor PET-flessen geldt straks een minimum van 30% rPET, oplopend naar hogere percentages in latere jaren. Dit dwingt de hele verpakkingsindustrie om hun processen aan te passen.

Traceerbaarheid wordt onder PPWR een kerneis. Je moet kunnen aantonen waar je rPET vandaan komt en door welke processen het is gegaan. Dit betekent investeren in tracking-systemen en nauwe samenwerking met gecertificeerde recyclers. Voor voedselverpakkingen gelden extra strenge documentatie-eisen vanwege de directe impact op consumentenveiligheid.

De regelgeving promoot closed-loop systemen waarbij PET-verpakkingen weer tot PET-verpakkingen worden gerecycled. Dit voorkomt downcycling naar non-food toepassingen. Voor producenten betekent dit dat ze moeten investeren in hoogwaardige recyclingprocessen die food-grade rPET opleveren.

PPWR vereist ook dat verpakkingen recyclebaar zijn volgens specifieke criteria. Dit beïnvloedt ontwerpkeuzes: mono-materiaal verpakkingen krijgen de voorkeur boven multilayers, en additieven moeten compatibel zijn met recyclingprocessen.

Welke decontaminatieprocessen zijn nodig voor veilig gebruik van rPET? #

Voor food-grade rPET zijn geavanceerde decontaminatieprocessen noodzakelijk. Het meest gebruikte super-clean proces combineert mechanische reiniging met thermische behandeling onder vacuüm. Hierbij worden PET-flakes verhit tot net onder het smeltpunt, waardoor contaminanten verdampen zonder dat het materiaal degradeert.

Chemische recycling wint aan populariteit als aanvullende technologie. Hierbij wordt PET afgebroken tot zijn bouwstenen (monomeren) en weer opgebouwd tot nieuw polymeer. Dit levert materiaal op dat identiek is aan virgin PET, maar de kosten zijn momenteel nog hoog.

EFSA-goedkeuring is verplicht voor elk decontaminatieproces dat rPET voor voedselcontact produceert. Dit omvat uitgebreide challenge tests waarbij het proces moet aantonen dat het specifieke contaminanten tot veilige niveaus kan reduceren. De goedkeuringsprocedure duurt gemiddeld 18 maanden.

Wat zijn de verschillen tussen virgin PET en rPET voor voedseltoepassingen? #

Virgin PET en rPET verschillen significant in hun eigenschappen. De barrière-eigenschappen van rPET zijn vaak 10-15% lager dan die van nieuw materiaal. Dit komt door micro-defecten die ontstaan tijdens het recyclingproces. Voor producten met lange houdbaarheid kan dit betekenen dat je dikkere wanden nodig hebt.

De helderheid van rPET ligt typisch 5-10% lager dan virgin PET. Dit is vooral merkbaar bij transparante verpakkingen voor premium producten. De lichte verkleuring kan je compenseren met optische bleekmiddelen, maar dit verhoogt de kosten.

Mechanische sterkte verschilt ook. rPET heeft gemiddeld 15-20% lagere treksterkte en slagvastheid. Voor dunwandige thermogevormde bakjes betekent dit dat je het ontwerp moet aanpassen of meer materiaal moet gebruiken.

De verwerkingswindow van rPET is smaller. Het materiaal is gevoeliger voor temperatuurschommelingen en heeft een kortere verblijftijd in de smelt nodig om verdere degradatie te voorkomen. Dit vraagt om nauwkeurige procescontrole en mogelijk aanpassingen aan bestaande productielijnen.

Hoe kunnen bedrijven technische barrières overwinnen bij de implementatie van rPET? #

Succesvolle implementatie van rPET begint met investeren in de juiste technologie. Moderne sorteer- en reinigingssystemen met NIR-detectie en kleurscheiding leveren consistentere inputstromen op. Dit vermindert variaties in het eindproduct aanzienlijk.

Samenwerking met gecertificeerde recyclers is belangrijk voor constante kwaliteit. Langetermijncontracten geven zekerheid over leveringen en maken gezamenlijke kwaliteitsverbetering mogelijk. Veel succesvolle bedrijven werken met vaste partners die EFSA-goedgekeurd materiaal leveren.

Kwaliteitscontrolesystemen moeten worden uitgebreid met specifieke tests voor rPET. Denk aan regelmatige analyses van restcontaminanten, mechanische eigenschappen en kleurmetingen. Inline monitoring tijdens productie helpt om afwijkingen snel te detecteren.

Additieven kunnen materiaaleigenschappen verbeteren. Chain extenders herstellen molecuulgewicht, antioxidanten voorkomen verdere degradatie, en impact modifiers verbeteren slagvastheid. De kunst is de juiste balans te vinden zonder de recycleerbaarheid te compromitteren.

Belangrijkste inzichten over rPET en voedselveiligheid onder PPWR #

De technische uitdagingen bij rPET in voedselverpakkingen zijn reëel maar beheersbaar. Contaminatie, degradatie en verminderde eigenschappen vragen om aangepaste processen en investeringen. De PPWR-regelgeving dwingt de industrie tot actie maar biedt ook kansen voor innovatie.

Succesvolle implementatie vereist een integrale aanpak: van hoogwaardige decontaminatie tot nauwkeurige procescontrole. Samenwerking in de keten – van inzameling tot eindproduct – is daarbij onmisbaar. Bedrijven die nu investeren in kennis en technologie, positioneren zich sterk voor de circulaire economie van morgen.

De verpakkingsindustrie staat voor een transformatie waarbij rPET van uitzondering naar norm evolueert. Met de juiste aanpak kunnen technische barrières worden overwonnen zonder concessies aan voedselveiligheid of functionaliteit. Bij Koninklijke Hordijk delen we graag onze expertise over duurzame verpakkingsoplossingen en helpen we je bij de transitie naar meer gerecycled content in je verpakkingen.